Posty

Gdy ( jakie "gdy"?!) szczerość kończy znajomość

-
Być miłą? Mówić ludziom tylko to, co chcą usłyszeć, albo nie mówić nic? Obgadywać ich z innymi,   w oczy tylko przytakiwać, chrząkać rozumiejąco. Na ich debilne, bądź przykre zachowanie przymykać oczy. Generalnie ludzie nie oczekują bowiem szczerości, tylko akceptacji. Bezwarunkowej. Poparcia. Względnie neutralności. Wyrażenie swojej niepochlebnej opinii o ich poczynaniach, choćby był to tylko wierzchołek lodowej góry naszych zastrzeżeń co do nich, budzi wręcz agresję. AGRSJĘ! Obrazę. Można jednym zdaniem, wypowiedzianym w dobrej wierze lub zwyczajnie szczerym, przekreślić długie lata niby przyjaźni. No bo przecież, jeśli nie można powiedzieć komuś niczego, co jest nie po jego myśli, to nie jest to przyjaźń. No ale niby i miło. Pytanie, czy chce się trwać w tego rodzaju układach. Szczególnie, jeżeli ma się pracę, codziennie od 10.30 do 20 lub dłużej, z weekendami włącznie, w której trzeba się zachowywać miło. Cały czas. Z uśmiechem i potakująco. Owszem, doradza się, pomaga i tak
Czytaj więcej

Odcinanie

-
  Ponieważ będę ponosić koszt spłaty garażu po tysiącu/mc zdecydowałam, że przestaję opłacać matce sprzątanie i pielęgnację ogrodu. Dotąd było tak, że robiliśmy to na spółkę z bratem, znaczy, raz on, raz ja. W marcu za ogród zapłaciłam 900. I 550 za ogarnięcie domu, bo akurat też wypadła moja kolej. Matka się tego absolutnie nie domaga, sama wymyśliłam, że może dobrze by było, żebyśmy wzięli te koszty na siebie, skoro rzadko się tam pojawiamy i nie pomagamy. Załatwiłam to tak, że ludzie przyjeżdżają, kiedy matka ich zamówi i robią, co sobie zażyczy (np. za każdym razem pokojówki mają myć okna - co jest płatne dodatkowo i to sporo, także w pokojach na piętrze, do których totalnie nigdy nikt nie wchodzi). Potem piszą do mnie, ile im zapłacić i albo ja reguluję to sama, albo wysyłam info bratu. No ale teraz. Bez przesady może. Poinformowałam więc brata, jak się rzecz przedstawia, że ja się z tego wymiksowuję i koniec, a on niech zdecyduje: 1. Będzie opłacał co drugą usługę, a co drugą
Czytaj więcej

Sympatia

-
 Matka zażądała pomocy w zakładaniu konta na sympatii. Na tym portalu poznała Skąpego, więc ma pozytywne skojarzenia. Teraz Skąpy leży, prawie nie wstaje, tyle, co na fotel. Czasem przez kilka dni nie ma z nim kontaktu, buja się w letargu, potem jego umysł wraca. Po szpitalu, po tej jesiennej próbie samobójczej, ma odleżyny, których już nie idzie zaleczyć, klasyka. Czasem matka do niego dzwoni, albo jego córka do niej i daje mu słuchawkę, ogólnie jednak pożytku z niego żadnego, a moja rodzicielka... No, jest sobą. Czasem tam jedzie na chwilę, ale bardziej raz na kwartał, niż częściej. Mówi, że bo po co. Nie lubi tam być, a w pielęgnowaniu męża nie pomoże, bo to ciężka praca fizyczna. Pielęgniarka i córka to robią.  Zatem nowy profil, póki życia w nas. Więc teraz, wyobraźcie to sobie Państwo, dajmy na to, że jakiś facet zagai: "Cześć, jaka jest Twoja sytuacja rodzinna?". A ona odpisałaby mu coś w rodzaju: "Jestem wdową. To znaczy, wiesz, wyszłam ponownie za mąż, ale tylko
Czytaj więcej

Podsumowanie wyjazdu i wielkie zatrucie

-
Podsumowanie wyjazdu: Wszyscy pytają o ogólne wrażenie, a ja odpowiadam, że, szczerze mówiąc, nie pojechałabym po raz drugi na Z. Zobaczyłam, co chciałam, szczególnie, że wielce wiele do oglądania tam nie ma. Brak sensu w wychodzeniu poza resort jest dla mnie deprymujący. Lubię łazić po chabie, oglądać to i śmo nie z wycieczką, ale na Z. po prostu mijało się to z celem. Oglądanie brudu, a pod nim nic. W Indiach, w Tajlandii, nie mówiąc już o Nepalu, pod brudem jest piękno, bogactwo wrażeń, kulturowa eksplozja i moc. Tu tylko zaschnięta kupa. Leci się koszmarnie długo, kosztuje to sporo pieniędzy (około 11 tys. zł. z groszami od osoby za przelot, transfer i pobyt. Do tego trzeba doliczyć opłaty za wycieczki), a piękne plaże są w wielu miejscach na świecie i zdecydowanie rekomendowałabym tu N. Zelandię, Australię, albo nawet Malediwy. Jedzenie i miejscowa muzyka... bez komentarza. Gorąc oczywisty.   Generalnie więc cieszę się, że poleciałam, bo ze spokojnym sumieniem mogę rzec, że czarna
Czytaj więcej

Kwale i końcówka

-
25.02 słońce było za chmurami. Naprawdę. Może na moment wyszło, a tak, to przyjemnie się skrywało i można było nieco odetchnąć od jego palących promieni. Tjaa. Nie lubię mazideł z blokerem słonecznym i zupełnie nie ufam w to, że są dla nas wyłącznie dobre. Używam ich tylko, bo nie ma innego wyjścia. Tego dnia radośnie się zatem nie posmarowałam. Przecież po co. Raz, że mam już skórę oswojoną, pięknie opaloną, dwa, że prawie cały czas spędzam pod   parasolem, trzy, że skoro akurat nie ma słońca... Tjaa. ... Dobrze, że poprzedniego dnia w dżungli zrobiłam sobie śliczną sesją zdjęciową. Zrelaksowana, opalona, uśmiechnięta i turystycznie wyluzowana na max. Zdjęcia, które ku pamięci zrobiłam sobie rano 26.02, pokazują zupełnie inną osobę. Automatyczny skaner twarzy na lotnisku pewnie by mnie nie rozpoznał. Napuchłam od tego słońca, jak balon. Obca twarz. Kij tam z kolorem i z bolącą skórą, z tym, że zrzucałam ją jeszcze dwa tygodnie po powrocie do domu, ale to, że w ogóle nie przypo
Czytaj więcej

Jozani, Kuza, The Rock

-
24.02 mieliśmy wycieczkę do Jozani N.P., do groty Kuza i do The Rock. Byliśmy na niej tylko we dwoje, więc super. Kiedy kierowca dowiózł nas do lasu , dołączono nas do grupy anglojęzycznej. Trochę szkoda, bo dosłownie obok formowała się polska. Mogłam się uprzeć. Tuż przy budynku kasy ogląda się mnóstwo wariujących małp, a potem idzie   się między drzewa. Są ścieżki, można w sandałach. Ogląda się tylko maleńki kawałek, pozostaje niedosyt, jak to na zorganizowanych wycieczkach. Krab w dziurze pod korzeniem. H.: "Ha! A jak w podstawówce pani zapytała Michała, gdzie żyją kraby i on powiedział, że w lesie, to dostał jedynkę!". Mrówcza   autostrada. Drzewa takie, siakie. Dwa zwinięte razem krocionogi. Państwo: "Łoo! Co one robią?!" Przewodniczka: "One robią bunga bunga". Grupa: "Ahaa". Potem busami na drogą stronę drogi i tam spacer po kładkach nad namorzynami. Kraby, kraby. Do Kuzy dociera się drogą gruntową. Jaskiń jest na Z. więce
Czytaj więcej

Przyprawy, Stone Town i żółwie

-
22.02 po szczątkowym obiedzie pojechaliśmy na farmę przypraw oraz do Stone Town. Sympatycznie oraz interesująco. Bus wiózł nas oraz trzyosobową rodzinkę Serbów. "Czy mogę chodzić za nimi i nucić "Bosanac artiljerija" ?"  - oczywiście H. Młodzież ma swoje odloty i jednym z nich jest, że autentycznie nauczył się na pamięć tekstu tego utworu i często go śpiewa. Dla niego i jego kumpli jest to żart, jak my kiedyś mieliśmy "Jożina z Bażin". Mniej więcej. Z. malowniczo nazywany jest Wyspą Przypraw, ponieważ legenda głosi, że pierwsi biali, którzy przypłynęli do jego brzegów, zostali urzeczeni zapachami cynamonu, goździków etc., że to ich zwabiło. Farm przypraw jest mnóstwo, jedna obok drugiej. Byłam tylko w jednej, więc nie powiem, czy wyglądają tak samo. Przypuszczam, że te nastawione na oprowadzanie turystów tak, a całkiem gdzieś indziej rosną pewnie całe zagony przemysłowo uprawianych zielsk i tam się niczego nie zwiedza, nie chodzi. Wysiedliśmy i prz
Czytaj więcej

Zatrucie

-
19.02 zaczęliśmy od obserwowania, jak funkcyjny mirek sprząta przyhotelową plażę. Na Z. plaże są wszędzie publiczne, ale hotele dbają o porządek na piasku pomiędzy resortami, a wodą. Nasz mirek zagrabiał śmieci i wodorosty naniesione przez przypływ, wykopywał małe dołki, wrzucał do nich fujki i zakopywał to. Uśmialiśmy się, bo działając w ten sposób zdecydowanie dbał o niezbędność swego stanowiska pracy. Przypływ wszystko wymywał, woda się cofała, znów było co grabić... Sprawdziłam, kiedy będzie max odpływ i poszliśmy plażą w lewo. Bo podczas przypływu woda dochodziła aż do skał i nie było możliwości spacerowania wzdłuż brzegu. Teraz przeciwnie, na piasku porozstawiane były landszafty i drewniane rzeźby, maski, na skałach wisiały letnie sukienki, pareo oraz wszelkie szmatki, na kocach opalały się ozdoby. "Jumbo! Hay! Zanzibar IKEA! Where are you from?   Italian? Czecha? A, Poland! Jak sze masz? Hakuna matata? Dobrze, dobrze? Dobrze, dobrze, panie bobrze! What's your name? Mi
Czytaj więcej

Mnemba

-
Wieczorem tego dnia mieliśmy kolację na plaży. Każdego wieczoru od 21 na plaży były takie se animacje, ale dwa razy w tygodniu organizowano kolację nie pod jadalniową wiatą, tylko tam, gdzie normalnie stały leżaki. I wtedy albo była etno muzyka z etno tańcami, albo standardy rocka, na zmianę. Ten pierwszy raz nawet nieźle się bawiłam, dałam się wciągnąć do węża, tańczyłam w kręgu ludowy taniec, takie tam. Potem mi spowszedniało. 17.02 robiliśmy nic, czyli leżak, drinki, kąpiele w oceanie i w basenie, czytanie na głos "Córki głębin". Wycieczki u Diega wykupiłam na co drugi dzień, bo i tak nie było ich tyle, żeby zagospodarować wszystkie dni pobytu. Fajnie, że nawet nie musiałam się zastanawiać, czy mnie stać, bo ceny naprawdę korzystne w porównaniu na przykład z Dominikaną. Prison I. i Nakupenda, całodniowa, z lunchem i wstępem na Prison, 70 USD/os. Mnemba I., półdniowa, z owocami na przekąskę, 40 USD/os. Spice Tour (farma przypraw), z opłaconym wstępem i Stone Town,
Czytaj więcej

Prison Island i Nakupenda

-
16 lutego był piątek, a my zaraz po symbolicznym śniadaniu (w My Blue było naprawdę okropne jedzenie) poszliśmy do foyer, gdzie Diego rozdzielił wycieczkowiczów na grupę włoską i innych. Ci do jednego busa, reszta do drugiego. Dał kierowcy kasę, podjechaliśmy na stację benzynową i dopiero w trasę. To ranne tankowanie było zawsze, jak w Tajlandii, gdzie jeśli wynajmuje się łódkę, każą wsiąść, kasują za przejazd, po czym dopiero idą z bańką po ropę. Dotarliśmy do stolicy i nasz bosy przewodnik,   którego Diego przedstawił jako nauczyciela i który po drodze sporo opowiadał o wyspie,   zaprowadził nas na przystań. Postaliśmy tam trochę, po czym okazało się, że jednak będziemy wypływać z innego miejsca, więc zaliczyliśmy mały spacer po obrzeżach starówki. Wreszcie łódka. Na każda morską wycieczkę warto zabrać klapki, bo do łodzi wchodzi się prosto z wody (czasem stoi się w niej aż po uda) i potem przy brzegu też schodzi się z łódki do wody, nie, że jakieś pomosty, więc trzeba albo boso, a
Czytaj więcej

ZOO

-
15 lutego (prawie całe Walentynki upłynęły w podróży) przede wszystkim obeszliśmy zakamarki resortu, a potem zalegliśmy pod parasolem na plaży. Hotele na Zanzibarze nie mają prywatnych plaż. Chyba żadne, skoro nawet RIU. My Blue jest rozciągnięty w stronę lądu, plaży przy hotelu jest niewiele. To jak kamieniczki, wąska fasada i daleko w głąb. W niczym to nie przeszkadza, naprawdę. Na plaży i tak   się bowiem nie siedzi, ponieważ umarłoby się z gorąca. Porażenie murowane. Po prostu bez sensu. Przechodzi się przez nią idąc do oceanu, albo spaceruje się wzdłuż brzegu z przerwami na kąpiel. Gdyby była plaża prywatna i miałaby parasole, na pewno byłaby   oblężona, ale tak? Btw. kilka leżaków i parasoli ma tam knajpa CoccoBello, która wygląda, jak część resortu, ale nią nie jest. Byliśmy na all, więc nie korzystaliśmy z niej. Skoro plaża nie jest hotelowa, mają na nią wstęp tubylcy. W związku z tym, nawet przejście od hotelowych schodków do wody nie może obejść się bez kilku zaczepek. Cóż by
Czytaj więcej

My Blue

-
13 lutego ruszyłam z H. do Gdańska przez ranczo. Kompletnie nie po drodze, ale nie było wyjścia. Od początku stycznia mieliśmy pod opieką psa matki, ponieważ była w rozjazdach (Krojanty, Gliwice). Miałam nadzieję, że psem przywiążę ją do rancza i będzie m.  w. spokój, a zamiast tego stale kołomyje, typu półtora miesiąca z dwoma zwierzakami tutaj. Julia zgodziła się zostać na dwa tygodnie sama w sklepie i opiekować Falką, ale kategorycznie odmówiła zajmowania się jeszcze Bibułką - 6 spacerów dziennie, bo one razem nie mogą. Doprawdy, nie miałam najmniejszego prawa tego od niej wymagać i związku z tym musiałam zawieźć matce jej psa i dopiero stamtąd ruszyć na lotnisko. Wylot mieliśmy jakoś po 4, więc zdecydowałam się wziąć pokój, żebyśmy przespali chociaż kilka godzin. Spaliśmy tam, gdzie mieliśmy parking - Noclegi i Parking u Andrzeja . Pan funkcyjny odczepił mi klem od akumulatora, bo to auto potrafi nawet od wieczora do rana mieć rozładowany akumulator i nikt nie wie czemu. Pokój by
Czytaj więcej

190 cm

-
Na podstawach przedsiębiorczości mieliśmy podawać pani, jakie państwo ma dochody i na co wydaje najwięcej środków, a ona to wpisywała w tabelkę na tablicy. No i ja mówię: "Zbrojenie". Pani, że OK i wpisała to jako "Wydatki na obronność". No to ja: "Dlaczego ograniczać się do defensywy? Atak załatwiłby od razu kwestię zwiększenia dochodów państwa". Pani tak na mnie popatrzyła i mówi: "Nawet nie mam jak ci odpyskować". Potem ludzie po lekcji prosili, żebym im zacytował moją wypowiedź dokładnie :-) * Na angielskim mieliśmy mówić, co najczęściej rodzice nam powtarzają. No i tam, wiadomo, dużo ludzi powiedziało, że żeby być miłym dla innych, szanować starszych. Dwóch wesołków, że: "Zawsze używaj prezerwatyw". Ja sobie obmyśliłem i gdy do mnie doszło, specjalnie takim skromnym, grzecznym głosikiem powiedziałem, że: "Właściwie, to mama powtarza mi jedno: Kiedy chcesz się na kimś zemścić, przemyśl najpierw, jak chcesz to zrobić i
Czytaj więcej