Górzyści

-

28.05 (sobota) zarządziłam wyjazd do Jakuszyc, skąd wszyscy troje poszliśmy od Chatki Górzystów i z powrotem. Można różnie, albo nawet zygzakami, szczególnie z Osmandem, więc spoko. Wspomniałam, jak to ładowałam na tym szlaku kilogramy kamieni do r-owego plecaka, w związku z czym M. co chwila jakiś mi podsuwał do oceny i deklarował, że też może nosić. Nie ma potrzeby, jeszcze mam zapas, ale nie chciałam mu sprawić przykrości odmową. Może myśli, że mamy z R. romans, czy coś.

Co do aury, głównie nie padało, tylko było bardzo mokro, a ja po powrocie z Beskidów wcisnęłam górskie buty w taki zakamar garażu, że znalazłam je dopiero po powrocie z Izerów. Czyli w Izerach głównie miałam mokre nogi. Btw, rozwalające się adidasy ostatniego dnia po zejściu ze szlaku pożegnałam w Hejnicach na skwerze przed tym zwariowanym kościołem, co wiadomo. Ładne miejsce na emeryturę, uważam.

Tyle razu byłam w Chatce, a nigdy dotąd nie jadłam tam naleśnika. Nie wiedziałam, że chociaż raz się powinno, że jest słynny. Tym razem imperatyw skłonił mnie do zamówienia ich i już wiem, o co chodzi. Są dwa rodzaje, na słodko lub wytrawnie. Mój był na słodko. Biszkoptowy, napchany zmielonym twarogiem zmieszanym z cukrem i tłuszczem, polany musem jagodowym. Nietypowo, ale drugi raz bym nie wzięła. W Chatce, jak wie każdy, czyja noga tam postała, rządzą wariaci. Tacy kompletnie walnięci ludzie, zawsze tak było. Typu, że robią sobie przerwę obiadową i wtedy nie można niczego zamówić. Nie mogą jeść na zmianę, jak wszyscy na świecie, jest przerwa i już. Główny wystrój salki jadalnej stanowią książki i przez lata wisiały tam kartki: "Proszę nie dotykać książek". Teraz się zliberalizowało, napisane jest tylko: "Proszę nie przestawiać", łoo. Ponieważ większość turystów koczuje na dworze, składając zamówienie trzeba podać imię, żeby bufetowy mógł wywołać odbiorcę przez głośnik. Ja poleciłam wywoływać "Żuczki", bo myślę, że nie każdy na całej polanie musi zaraz wiedzieć, jak mamy na imię. Pan woła mniej więcej w tym stylu: "Magda, na obiad! Magda, zostaw tego fejsbuka! Magda, do domu!", albo: "Agnieszka, naleśnik na ciebie czeka i płacze! Agnieszka co tu nie mieszka, jedzenie!", albo: "Andrzej, zupa ci stygnie! Ile mam czekać, Andrzej! Andrzej, bo będziesz miał szlaban!". Takie tam. Wyraźnie się w tym realizuje.

Dosłownie u progu (sic!) parkingu porządnie lunęło. Minutki zabrakło.

Popularne posty z tego bloga

Tak, to ja

-
  Tu Mig. Ownlog umarł i nie żyje, przynajmniej na razie. Najpewniej miał serwer na Ukrainie, bo taniej i oto. Wg netu w miarę funkcjonalne domeny blogowe, to teraz tylko wordpress, którego nie rozumiem i to tutaj.  Nazwa "mignona" jest zajęta, w związku z czym spróbujemy przyzwyczaić do tej. Jestem technicznym kołkiem, więc ostatni backup robiłam jakoś po przeprowadzce do Kgu. Cześć notatek z bałaganiarstwa wala mi się na dysku, ale wiele z niego skasowałam po wklejeniu i teraz mi szkoda. Wiem, że niektórzy z Państwa kopiują sobie moje notatki, więc jeśli byliby Państwo łaskawi przesłać mi je na szyfkartę (szyfkarta@gmail.com), to super.
Czytaj więcej

Odcinanie

-
  Ponieważ będę ponosić koszt spłaty garażu po tysiącu/mc zdecydowałam, że przestaję opłacać matce sprzątanie i pielęgnację ogrodu. Dotąd było tak, że robiliśmy to na spółkę z bratem, znaczy, raz on, raz ja. W marcu za ogród zapłaciłam 900. I 550 za ogarnięcie domu, bo akurat też wypadła moja kolej. Matka się tego absolutnie nie domaga, sama wymyśliłam, że może dobrze by było, żebyśmy wzięli te koszty na siebie, skoro rzadko się tam pojawiamy i nie pomagamy. Załatwiłam to tak, że ludzie przyjeżdżają, kiedy matka ich zamówi i robią, co sobie zażyczy (np. za każdym razem pokojówki mają myć okna - co jest płatne dodatkowo i to sporo, także w pokojach na piętrze, do których totalnie nigdy nikt nie wchodzi). Potem piszą do mnie, ile im zapłacić i albo ja reguluję to sama, albo wysyłam info bratu. No ale teraz. Bez przesady może. Poinformowałam więc brata, jak się rzecz przedstawia, że ja się z tego wymiksowuję i koniec, a on niech zdecyduje: 1. Będzie opłacał co drugą usługę, a co drugą
Czytaj więcej

Toruń

-
Jak widać po datach, informacje o samobójczej próbie Skąpego dostałam dzień przed wyjazdem. Gdybym wiedziała, jak się sytuacja rozwinie, od razu zajechałabym po Bibi. Na początku matka jednak tylko poinformowała mnie o zdarzeniu i tyle. Mniej więcej po Odrach gdy przedzieraliśmy się przez Bory Tucholskie, dostałam info, że będzie jechała, ale kiedy? No to spoko, może zdążę wrócić, nim coś się wyjaśni. Tymczasem dojechaliśmy do Kor. Zdecydowałam, że, jak często, zostawię u niej samochód. W miarę blisko wszędzie, parking dość bezpieczny, święty spokój. Nie chciałam u niej nocować, ponieważ udostępnia gościom straszliwie niewygodne łóżko, które podczas poprzedniego pobytu zadręczyło nam kręgosłupy.   Poza tym ona śpi w pokoju przy łazience, a ja zawsze wstaję w nocy, co najmniej raz. Nie da się nie obudzić, gdy ktoś korzysta z WC, wiem, bo tam mieszkałam. Skoro świt znów Kor wstaje i zaczyna pracę zdalną, a nie ma komfortu zrobienia sobie herbaty, czy przygotowania śniadania, poniew
Czytaj więcej